The one about YOU being the Creator of your Universe

Ακολουθεί Εορταστικό πρόγραμμα με plot twists:

Νά’ ταν εκεί γύρω στο ’87-’88 που οι Σοφοί γονείς μου μου έφεραν στο σπίτι πέντε βιβλία δώρο από την τότε Εργατική Εστία, γιατί μάλλον είχα ήδη ξεκοκαλίσει το βαρύ πυροβολικό της οικογενειακής βιβλιοθήκης και γιατί πάντα με τροφοδοτούσαν με πολυποίκιλο υλικό. Διάβαζα άνετα από Καζαντζάκη και Ζέη μέχρι Άρλεκιν και Bell.

Ένας λόγος ήταν γιατί οι άνθρωποι ήθελαν να με βοηθήσουν στη γνωστική μου ανάπτυξη, βεβαίως – βεβαίως, και ο δεύτερος ήταν, είμαι σίγουρη, για να έχουν και το κεφάλι τους ήσυχο, κάτι που όσοι είστε γονείς καταλαβαίνετε α-πό-λυτα! Χαχα!

Ένα από αυτά λοιπόν, πλέον χιλιοτσαλακωμένο και κατά πάσα πιθανότητα ακόμα γεμάτο με αρχαία ψίχουλα από φέτες με βούτυρο, έγινε η Βίβλος μου και ήταν αυτό που με μύησε στη Λογοτεχνία και το Βίο του Φανταστικού, όπως και στον Συμβολικό, Ωραίο Λόγο. Κι άλλα πολλά βιβλία έκτοτε έγιναν «η Βίβλος μου», αλλά αυτό ειδικά ακόνισε τη φαντασία μου, ανέπτυξε τη δημιουργικότητά μου και βοήθησε στο να νιώθω, να πιστεύω και να πράττω με γνώμονα το «Αν το πιστεύεις, μπορείς και να το φτιάξεις».

Κάνοντας αλματώδη βήματα στο χρόνο, 30 χρόνια και βάλε μετά, νιώθω ότι αυτό το πιτσιρίκι, τότε, είχε απεριόριστα μεγαλύτερη Σοφία σε σχέση με εμένα, για πάρα πολλούς λόγους και σίγουρα για έναν σημαντικό: Γιατί δεν υπήρχε ΚΑΝΕΝΑΣ περιορισμός στο τί ιστορίες θα έφτιαχνε, στο πόσο φωτεινές ή σκοτεινές θα ήταν αυτές ή στο πόσο απλές ή περίπλοκες. Δεν υπήρχαν οι έννοιες φως-σκοτάδι, καλό-κακό, άσπρο-μαύρο, άγγελοι-δαίμονες στο μυαλό του με την υφή που τους προσδίδουμε σήμερα. Όλα έπαιζαν εξίσου σημαντικό ρόλο, διότι χωρίς το ένα, το άλλο δεν υπήρχε.

Βέβαια, εννοείται ότι θέλεις να πολεμήσεις με Ο,ΤΙ ΟΠΛΟ ΔΙΑΘΕΤΕΙΣ και να εξαφανίσεις τον Δράκο Smaug, για παράδειγμα, αλλά χωρίς αυτόν η ιστορία θα ήταν κάτι άλλο, και σίγουρα αυτό το άλλο δεν θα’ ταν το Χόμπιτ!

Και τέλος πάντων, πρέπει να περάσεις από Δράκους, Τρολ, Αράχνες και Σκοτεινά Δάση, να ζήσεις για να πεις την ιστορία χωρίς να σε ορίζει και ΜΕΤΑ μαθαίνοντας από αυτήν να χτίσεις κάτι άλλο. Κάτι διαφορετικό. Κάτι που, ναι μεν, θα εμπεριέχει το Σκοτάδι (ΣΟΥ), αλλά παρόλα αυτά, θα εκφράζει το Φως (ΣΟΥ).

Γιατί; Νομίζεις είναι δύσκολο να φτιάξεις μερικά μαγικά ραβδιά, δύο μάτσα αγγελοφτερά, δάση γεμάτα με ομιλούντα δέντρα, κάνα δυο Ακασικές Βιβλιοθήκες ή ακόμα και λαμέ στολές που θα σε κάνουν βόλτα στο παρελθόν σου και στο μέλλον σου?

Νομίζεις είναι δύσκολο να αναδυθείς ωσάν άλλος Φοίνικας ή σαν την Μπο Ντέρεκ ανεμίζοντας τα κοτσίδια από τη θάλασσα; Εγώ σου λέω όχι. Και ξέρεις γιατί;

Γιατί αυτό που πιάνουν τα χέρια σου, αυτό που βλέπουν τα μάτια σου είναι μόλις το 0,000(βάλε άλλα εφτά μηδενικά εδώ)1 του Κόσμου. Όλο το υπόλοιπο είναι άγνωστο, κενό ή/και αναξερεύνητο dark matter ή/και dark energy, που ουδείς γνωρίζει ή αντιλαμβάνεται και απόλυτα τις ιδιότητες και τις ποιότητές του. Αλλού διάβασα ότι το αντιληπτό, γνωστό Σύμπαν αποτελεί ένα μόλις 0,3% του συνόλου του Σύμπαντος.

Επειδή πολλά είμαι, αλλά Φυσικός δεν είμαι και δη Κβαντικός Μηχανικός, στο περίπου πιστεύω καταλαβαίνεις τί θέλω να πω. Σάμπως, όμως τώρα θα μου πεις, αυτό το υπόλοιπο 0,000(βάλε άλλα εφτά μηδενικά εδώ)1 ή 0,3% είναι γνωστό;

Εμ, εδώ σε θέλω Μάστορα!!!! Εδώ είναι η ουσία!! Μέσα σε αυτό το γνωστό-άγνωστο Σύμπαν να αφεθείς να παίξεις….

Να αφεθείς στην ΠΙ-ΘΑ-ΝΟ-ΤΗ-ΤΑ ότι Ο,ΤΙ το μυαλό φαντάζεται, τα χέρια μπορούν να φτιάξουν!!!! Ότι αν ΤΟ φανταστείς, μπορείς και να ΤΟ δημιουργήσεις….. (Καμπούμ!)

Καλή αρχή!!!